Zoals ik die wil

Deze week zat ik met mijn lief op een terras. Een keer niet geplaagd door dwangmatig lezen van opschriften, etiketten, verkeersborden, zo hoopte ik — gewoon even genieten van het mooie weer, goed gezelschap en een maaltijd in de buitenlucht. Niet met mijn werk bezig zijn, niet op taal- of typefouten letten.

Vijf minuten ging dat goed. Totdat mijn blik over het terras dwaalde en ik in mijn blikveld een vader en zijn zoon aan een ander tafeltje ontwaarde. Vader aan de sigaret, zoon aan de vape. Allebei een biertje voor zich. Wat ze allebei óók hadden, was een (letterlijk) ellenlange tatoeage op de zijkant van hun onderarm: IK LEEF MIJN LEVEN ZOALS IK DIE WIL, stond op de blanke huid geschreven.

Nu heb ik sowieso al een hekel aan de explosief toegenomen hoeveelheid tatoeages in het straatbeeld (hysterische collectieve poging om zich – geheel tevergeefs – te onderscheiden van de massa), en het egoïstische gedachtegoed achter die levensfilosofie beviel me evenmin, maar wat me in beroepsmatig opzicht dwarszat, waren de twee taalfouten in die voor altijd in het mensenvel ingebrande stelregel.

1. Het gezegde luidt: je leven leiden, niet je leven leven. Dat laatste is een anglicisme: live your life.
2. Leven is onzijdig, dus er zou moeten staan: zoals ik dat (het) wil, niet zoals ik die wil.

Vader en zoon leken zich niet bewust van de kromme taal op hun rechte armen. Ik vroeg me af of zij op hun respectievelijke oude dag, terugkijkend op hun respectievelijke levens, van mening zullen zijn dat ze inderdaad hun leven hebben geleefd [sic] zoals zij die [sic] wilden. Door zich te onderwerpen aan de inmiddels volledig ingeburgerde (ergo burgerlijke) keuze om het lijf te injecteren met tatoeage-inkt (die bovendien kankerverwekkend schijnt te zijn), spreken ze hun levensmotto feitelijk al tegen. Want wat die tatoeages betreft, leiden die vader en zoon hun leven niet zoals zij dat willen, maar zoals het door hun omgeving wordt aangemoedigd: mee met de massa.

Enfin, wie over spelling en taal verder wil lezen, kan ik onderstaand artikel in de Volkskrant aanraden.

https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/meedoen-blijkt-belangrijker-dan-winnen-het-einde-van-een-spellingstrijd~b2214846